Singularis

I dag let eg

orda frå det

inste inni

driva forbi.

Eg let dei

vera i fred

heilt til ordet

singularis

fer framom.

Eg stoggar det

tar det fram

og ser på det

eg lærte det

på skulen

hugsar eg

det flott ordet

singularis

høyr på rytmen.

Det må ha vore

eit skræmeleg ord

noko eg skulle læra

noko eg skulle kunna

noko eg skulle kava med

Men det vart ikkje

eit farleg ord

eg såg noko anna

i det

det storslåtte

det som er og som

alltid har vore.

Når eg sa det

inni meg

beit det seg sjølv

i halen

singularissingularis.

Slik laga eg eit

friminutt

for meg sjølv. 

(ABM 31.01.2014)