Assosiasjonar

Eg sit og et ei

tørka fiken.

Ordet Samarkand

kjem fram

den mjuke rytmen

det mystiske

langt borte

brunsvidd ørken.

kamelar og

folk på rekkje

i synsranda.

-Vil du ha litt

fiken,

sa han i

draumen min

då eg var ti år.

Eg hadde lese

om Samarkand

i ei bok

på biblioteket.

Det flottaste ordet

eg nokon gong

hadde høyrt.

Alltid har det vore

det mystiske

det som er langt

borte

det som eg kan

drøyma om

det som er gøymt

inne i

orda mine. 

(ABM 25.01.2014)