det finaste bildet eg veit

når sola skin

gjennom regnet

når fisken vaker

om kvelden

når vinden kviskrar

i lynget

når eg ikkje kjem

på noko finare

er det ingenting

mot bryne mot ljå

når eg står og

ventar med riva mi

ein grytidleg

sommarmorgon

når far min slår graset

og eg rakar.

når nordlyset

blinkar og skin

når solnedgangen

over blikstilt hav

når snøen glitrar

og blinkar

likevel

når eg spør

meg sjølv

kva er det

finaste eg veit

då kjem det

alltid fram

frå det inste

når eg og far min

slår graset og rakar

den grytidlege

sommarmorgonen

eg var ni år

og far min det

tryggaste eg visste. 

(ABM 11.12.2013)