Sanninga, sanninga, gut

Me hadde ein avtale

klokka åtte.

Eg møtte ikkje opp.

Eg sa at eg hadde

gløymt det.

Sanninga, sanninga, gut

Dei fortalde meg

om vikingane i

vikingtida

om vikingane

i 1814,

Om vikingane

i 1905,

Om vikingane

under krigen.

Eg spurde om

dei andre.

Då såg dei på meg

og spurde:

-Kve heiter du.

-Atle Bjørn,sa eg

-Det gjer du ikkje.

Me vil vita

sanninga, sa dei.

-Du heiter Bjørn Atle

-Javel, sa eg.

Dei som har makta

fortel sanninga.

Og makta ser på meg.

Sanninga, sanninga, gut.

(ABM 09.11.2013)