I dag også, heldigvis

Når dagen gryr

er den lange

natta omme,

 og eg kan

slumra inn.

No er dei her

att

orda som har

vore borte

ei stund.

Det inste

har kvilt seg,

trur eg.

Vinden ber deg

fram

sakte, sakte.

Dagen gryr

eg ser deg inn

i svevnen.

Der er eg

heilt for

meg sjølv.

Vakna no

så høyrer

eg songen din

uavlateleg

heile tida.

Vinteren

og våren

går i eitt

kvart på tolv

kvar dag. 

(ABM 26.06.2014)