Du skræmer meg

I dag tek eg med eit dikt som eg fann i ei gammal kladdeblokk for ei tid tilbake. Det må ha vore skrive i 196/61. Då var eg 16/17 år.

Det fyller rommet attom meg,

Vil gripa meg på vegen min,

Vil kjøva meg mot barmen sin.

Og eg står naken att i vinterkulden.

Svarte skuggar leikar kringom meg.

Dei opnar rommet sitt og slepp meg inn.

Eg angrar meg og ropar guden min.

Eg er åleine i ei framand verd.

Også eg får ein gong sleppa fri.

Den svarte skuggen løyser seg.

Det ljose skinet blendar meg.

Den mørke jorda og den blanke stjerna. 

(ABM 1960/61)