Det er der inne og kjem fram utan varsel

I det inste i meg sjølv

ligg gøymt

det vide havet

den tronge fjorden

dei bratte liene.

Den ljose

sommarmorgonen

kjem fram.

Suset i graset

når far min slår

med ljåen.

Me hoppar i høyet

i løa vår

når det regnar

og vinden står

mot løeveggen.

Fiskar med agn

og stang

i straumen

og i fjorden.

Kameratane mine

er der heile tida.

Dei kjem fram

frå det inste i meg

dei også.

Og så går dei

heim over

den gamle brua. 

(ABM 30.10.1988)