Breitle

Varme milde

gode sommardagar

og høyet ligg

i breitle.

Dovne ljose

og varme dagar.

Far min og eg

var tidleg oppe.

Morgondogg 

på bøen.

Far min slo

graset og eg

raka høyet ut

til breitle.

Så var det lat

og stille dag

til me

snudde breitla

midt på dagen

og raka ho i

dungar

om kvelden.

Innimellom

bada me

i Krekla.

Varme svaberg

og kjøleg vatn.

Alltid seinare

når det kom

kaldare og

vanskelegare

dagar

tenkte eg på

desse breitledagane. 

(ABM 31.05.2014)

Forgjengeleg

Ordet

forgjengeleg

 kom opp

frå det inste.

I gravferda

til vår

gode ven,

-Ho var den

 snillaste  damo

eg veit om,

sa eit av barna

våre ein gong.

Likevel.

Livet er rart og

forgjengeleg.

Ein dag er du

der.

Ein annan dag

er du borte.

Me kan ikkje

ha gode

samtalar

eller gleda

oss saman

over den

første blomen

om våren. 

(ABM 30.05.2014)

kjem du tilbake trur du

dei sa det var

fint ver

då du drog

kvar dag med

fint ver

ser eg etter deg

men du kjem ikkje

då stengjer eg

meg inne når det

er fint ver

kanskje vil du

koma

når eg er borte

livet er ikkje

lett å forstå

eg spør

tilbake til

det inste

men då får

eg ikkje kontakt

det inste

sviktar meg

for ein gongs

skuld 

(ABM 29.05.2014)

Å koma for seint

Eg tenkte

å vitja folket

ved havet.

Om kvelden

kom eg over

åsryggen innanfor.

Husa, nausta,

øyane og havet

var der.

Men folket

hadde gått

sin veg. 

( ABM mai 09)

Når du har kjøpt alt, prøver du på slikt ikkje kan kjøpast

Eg gjekk over strendene

for å fanga dei

siste solstrålane

om hausten.

Eg fanga og eg fanga,

men eg greidde ikkje å

halda på dei

så eg måtte gå

tomhendt heim att.

(ABM 1975)

God jakt - eller diktet om livet i livet

Det er lys som eg

kanskje

ikkje såg

Endåtil

midt i bildet,

eller bitte litt

ein eller

annan stad.

Leit etter det

før du går. 

(ABM 1999)

Forord

ABC-boka ramma barndommen inn.

Ho var læreplanen i skulen.

Ho låg i ranselen som ein heilagdom.

Ho var boka mi for alltid.

Ingen skulle ha ho att.

ABC-boka var mi.

Harepusen, bjørnen, blomane,

Ola, Kari og alle dei andre.

Og så bokstavane og orda

som opna verda mi.

Så oppdaga eg litt om litt

den verkelege ABC-boka.

Den måtte eg læra meg sjølv.

Læreplanen om livet.

Då var eventyret slutt,

og eg fann fram den

første ABC-boka mi

og reiv ho sund.

Side etter side

og kasta dei inn

i den flammande elden.

(ABM 1983)

Utsyn

Slik gjekk den

eine dagen og

den andre.

Årstidene, morgon

og kveld,

og alt som var

imellom.

Men noko var

alltid det same.

Nausta, sjøen og

fjella.

Endåtil månen

kom med

jamne

mellomrom

og farga alt

ukjenneleg og

med eventyret.

Det uforklarlege

lyset som fortalde

om noko anna

langt der bakom. 

(ABM 01.07.11

Sola og stjernene kan gjerne gå andre vegen for min del

Når du er nær meg

saknar eg ingenting.

Vinteren, sommaren

og alt det andre

er der ute.

Når du er nær meg,

sit eg berre

og har alle årstidene

og heile himmelrommet

med sola, månen og stjernene

langt der inne i

meg sjølv. 

(ABM 1966)

God natt

Stilt og mørkt.

Husa luter

 mot natta.

Månen vaknar

litt om senn.

Grinda ho er

bunde fast.

Sov no godt

min kjære venn

(ABM 1962)

Det løyndomsfulle

Det står ein

kontainer ute

i skogen.

Låst og bolta fast.

Stått der i

mange år.

Attlaten

og gløymt.

Eg bankar

stundom

på han.

-Hei, hei,

seier eg.

I det inste

i deg sjølv

er det attlatne

rom

låst og

bolta og

gløymt.

Ingen kjem ut

og du vågar

ikkje å banka på.

Du vil det ikkje

heller.

For livet er

vanskeleg nok

i seg sjølv. 

(ABM 21.05.2014)

Det er alltid noko med lyset og det mørke havet

Sjølv i dei solfylte

dagane og

Oster gjekk forbi

på fjorden,

og alle var snille

med kvarandre,

var det likevel

bilde bak bilde

som skremde meg

om dagane

og i dei lange nettene. 

(ABM 01.01.06)

Det er der inne og kjem fram utan varsel

I det inste i meg sjølv

ligg gøymt

det vide havet

den tronge fjorden

dei bratte liene.

Den ljose

sommarmorgonen

kjem fram.

Suset i graset

når far min slår

med ljåen.

Me hoppar i høyet

i løa vår

når det regnar

og vinden står

mot løeveggen.

Fiskar med agn

og stang

i straumen

og i fjorden.

Kameratane mine

er der heile tida.

Dei kjem fram

frå det inste i meg

dei også.

Og så går dei

heim over

den gamle brua. 

(ABM 30.10.1988)

Du min kjære

Det er mørkt

når du er borte.

Du lyste opp

og var meg nær.

No er det haust

og dagane er korte.

Inni meg er audsleg, du.

Eg hadde deg så kjær. 

(ABM 17.05.2014)

Dagane går sin gang

Den eine dagen

og den andre

dei går sin gang.

Brått er me langt

ut i mai.

Våren er i flor

og sommaren er nær.

I går er borte

i morgon kan eg

gjera noko med.

Men kanskje

morgondagen også

fer sin veg

utan at eg tenkjer

over det. 

(ABM 16.05.2014)

Eg såg deg att etter 54 år

Dagen er så klar i minnet.

Eg hugsar deg så nært og sårt.

Det rann ei tåre over kinnet.

Den tida fekk eit rom i minnet vårt.

For du var seksten år og ung i sinnet.

Eg var seksten år og keitete og brå.

Du skulle reisa og tida ho var inne.

Me stod i vegkrysset og himmelen var grå.

Eg såg deg att i dag og du var grå i håret.

Det var furer over alt i kinnet ditt.

Eg ville ikkje rippa opp i såret.

For kanskje har du gløymt bort meg og mitt. 

(ABM 15.05.2014)

Me trudde heile tida me såg oss sjølve i ovale speil

I ovale speil skjer mykje rart.

Der vert du skeiv og skakk

og vridd og lang.

Og så smiler du med brotne

tenner og lang nase.

Tenk å vera inne i heile

ovale rom.

Tenk kor forvridde

og løgne me er

ifrå alle sider.

Me ser kvarandre og

ler hjerteleg.

Me hujar og skrik

til dei ovale speila sprikk.

Men tenk – me er like

løgne for det.

Me er like skakke og forvridde.

Då ler me ikkje meir.

Me går ut av dei ovale romma

og er alvorlege

etterpå. 

(ABM 1986)  

Om Afghanistan. Kva tenkjer du...?

I går var eg på avslutning

for tiendeklassingane.

Dei gledde oss alle med

spel, song og dans.

Så fekk dei vitnemåla sine.

Mens eg sat der,

kom eg til å tenkja på

granatepla i Afghanistan

dei beste granatepla i heile verda

i skråningane rundt Kandahar

strålande blomeprakt

om våren

og glade menneske

som plukka epla om hausten

så kom krigane

og no er granateplehagane fulle av

bomber og granatar

Tenk om, tenkte eg. 

(ABM  19.06.09)

Karl Martin, Oliver og Besten

Me laga eit bilde

saman.

Oliver malte

 tre og sjø.

Karl Martin båtar,

 naust og bilar,

og Besten malte

eit stort hus

og eit kjempedigert

fjell.

Oliver var tre år,

Karl Martin ni og eit halvt,

og Besten var nesten

 sekstifem år.

Mens me malte,

snakka me om

mange ting.

Sjå fisken der.

Bilane kjem i fin fart.

Skal eg mala dei som

bur i huset, Besten?

Ei lita hending i livet

mens dagane elles er

fulle av mange ting.

(ABM 25.05.2009)

Kanskje forlet dei oss vår skuld, for me veit i grunnen kva me gjer

Sit i ro, seier me.

Foreldre, lærarar og alle dei andre.

Tei stil, seier me.

Snakk, seier me.

Til slutt reiser dei seg opp

og seier fram det me vil.

Takk, seier me. Sit ned.

Me bind dei på hender og føter.

Me kneblar dei for munn,

øyra og auga.

Når me har gjort alt dette,

Kastar me dei ut i livet

der dei kan gråta

og skjera tenners gnidsel.

(ABM 1984)