Ved Røldal kyrkje

Eg såg ein vandrar ved porten stå.

I soga til eldgamle Røldal kyrkje.

Han hadde vanskeleg inn å gå.

På slitne krykkjer og himmel grå.

Eg såg ein vandrar ved Røldal kyrkje.

Han sette krykkjene frå seg der.

Han vandra heilt ut til havet.

Og langt om lenge fekk mønstra på.

Han stod ved rekkja i himmel grå.

Han lengta heim til dei mange kjære.

Gje meg ein tone frå fjorden blå

Lia og fjorden er meg så nær.

Gje meg ein tone, la bølgjene slå.

Djupt inni skuggen av strendene då.

Gje meg ein tone frå fjorden i kveld. 

(ABM 08.07.2014)