Draumane mine og røyndomen

 Innafor ingenting

trudde eg det var

tomt og aude.

Men der

tok eg feil.

Grøne skogar

og glasklare

sjøar og

glitrande

solljos.

Det inste

smilte til meg

og sa:

-No skrur eg av

draumen.

Og så sit eg her

i regnet

og hutrar

og frys.

Eg tenkte det

var ein draum.

Men av og til

er draumane

like verkelge

som det

verkelege. 

(ABM 04.07.2014)