Vinden kan snu

Eg sit og malar eit bilde.

Den mørkaste sky

eg får til.

 

Eg ser inni mørket

langt inn i meg sjølv.

Eg rugar på svarte tankar.

 

Då finn eg fram dei lyse

og gladtona fargar.

Kvite og gule og raude

og blå.

Dei hopar seg opp

på den svartaste sky

og lyser og blenkjer

på lerretet mitt.

 

Då jublar eg høgt.

Kva har eg fått til.

Den mørkaste sky

kan gøyma langt

bak i seg sjølv

dei glade og skiraste fargar.

 

Då har eg funne meg att,

kjære ven.

Og så kan me sitja saman i lag

med lyse og gode tankar.

(ABM 20.01.2018)