Eg
minnest
lukta
av tang og tare
og
sjø og hav.
Den
er i meg
først
og sist.
Eg
minnest lukta
av
kyrne våre
når
eg kom inn i fjøset
om
morgonen.
Den
er i meg
først
og sist.
Eg
minnest
den
gode angen
langt
inne i meg sjølv.
Fortel
om noko
uforanderleg.
Den
gode angen
er
der sjølv om livet
er
stridt og vondt.
(ABM 24.01.2018)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar