No er manus og bilde levert til forlaget. Dei seier at dei startar med redigering o.a. av boka mi etter nyttår. Eg håpar ho blir ferdig til 21. februar då skal eg lesa dikt og fortelja på Galleri Borghild.

                                                                                                                                                      

Etter frostnettene

 

 

Dei kvite kalde

lysstripene

ein haustmorgon

etter frostnettene.

 

Dei varme og

dei kalde fargane.

 

Alle ting luter

mot vinteren.

(ABM 14.10.2005)

Den blåe tonen

Alle dei blåe fargane.

Det store havet,

og fjella langt innover.

 

Blåfargane tonar

bakover

så langt eg går.

 

Forteljinga om

dei lange linene.

Om du og eg

og alle dei andre.

Om besten og bestå

og langt tilbake.

 

Den blåe tonen

i landsbyen vår.

(ABM 07.10.2018)

Men livet då?

Eg var ikkje stor

då eg såg det.

Figurane hoppa og spratt.

 

Fargane spegla og singla

så skræmeleg stygt

og så rått.

 

Men langt der borte i vest

strålar ein solnedgang

i raudt og i gylden oransje.

Fargar himmelen

slik eg hugsar det best.

 

Og så går

den eine dagen og den andre.

Hopar seg opp på kvarandre.

 

Snart må me vel ha brukt dei opp.

Du kjære.





Dei dagane som var til deg og meg.

Eg snur og vender meg vekk.

Det lakkar og lir,

og snart er hausten her.

(ABM 15.09.2018)

 

 

 

Det er uråd å forstå

Me song dei kjende songane

når dagen gjekk mot kveld.

 

Pianoet stemde i

så mjukt og varsamt.

 

No fell bombene

tvers av gata

og byen står i eld.

 

Eg bad ikkje om krigen no.

Heller ikkje veslejenta mi

eller alle grannane

her omkring.

 

Me gøymer oss

så godt me kan.

 

Det er lenge fram

til pianoet

stemmer mjukt

og varsamt i.

(ABM 01.10.2018)

God natt

Nedanfor kan du lesa det eldste diktet og bildet eg kan finna av alt eg har laga. Dei aller fleste dikta og etter kvart mange bilde som eg laga frå eg var 9-10 år og til slutten av 1970-åra har blitt borte. Etter det blei eg flinkare til å ta vare på dei.
Diktet og bildet vart laga i 1962 i hytta på Kvamskogen. Bildet er mala med vassfargar. Eg limte bildet på ei plate og laga ramme av bjørkekvistar. Eg hengde det opp på loftet, og der heng det enno, 56 år seinare.

 

Still og mørke

kveld. 

 

Husa luter

imot natta.

Månen vaknar

litt om senn.

Grinda ho er

bunden fast.

 

Sov no godt

min kjære venn.

(ABM 1962)

                                                                                       

Den daglege meldinga: Likevel vart det krig

I dag kom eg over eit dikt som eg skreiv i 1992. Dessverre er det like aktuelt no som det alltid har vore i historia til menneska. Historie burde vore eit viktig fag i alle skular i heile verda. Kanskje ville menneska lært litt om at dei same feila treng me ikkje gjera om att heile tida.

Eg såg han i Dagsrevyen.

Han var gammal og sliten.

 

Så sa han:

-Me har barn og barnebarn.

Det var barnehagar, skular

og idrettslag.

Legar, helsesøster

og andre gode menneske.

Songkor, målarkunst,

musikk og bøker.

 

Uff, sa me når me såg

krig og skrekk og gru

I TV.

 

Så eksploderte ein granat

i huset tversover gata.

I hans gate.

(ABM 1992)

Det skal så lite til

 

Kvelden kjem til

deg og meg

når natta

stundar til. 

Og dagen er forbi. 

 

Ein augneblink

eg fekk eit smil

og hjartans takk. 

 

Då ser eg lyset

over himmelen

i denne kvelden

kald og grå. 

 

Og natta blir

litt mindre natt.

Det tenkjer eg

i hjarta då.

(ABM 18.01.2016)

Ved vegs ende

Den lange vegen ut.

Og den lange vegen

heim att.

No er eg ved

vegs ende. 

Eg har alt eg treng-

og eg kan sitja her

i den uverkeleg

stille vårkvelden

og tenkja på

ingen ting.

(ABM 05.04.2016)

Ord i dag 02.07.2018

                                       
                                                  I dag er det strålande

sol og sommar. 

Men eg ser fram til

det gråe ljoset

og dei mørke skyene

over fjella.

Tåkedis i liene. 

Eg gler meg til hausten.

Kanskje har smertene

sleppt taket.

Då vil eg tola

regnet, vinden

og tunge skyer.

 

 Så går eg over myrene

opp liene

og til den høgaste toppen. 

Der skal eg stå

og gle meg.

(ABM 02.07.18)

 

Robåten og verkstaden

Ljoset ramma

barndomsstranda mi

inn i gull.

 

Sjå robåten

til onkelen min

ligg der til venstre.

 

Og bakom bildet

låg verkstaden

til Alberten.

Der laga eg og

kameraten min

mange ting.

 

Lengre borte ligg

verkstaden til

onklane mine.

Med farlege maskiner

og god lukt.

(ABM nov. 1995)

 

 

Hausten er på veg

Sommaren sluttar no

og hausten er på veg.

 

Han møter meg

i all si fargeprakt.

 

Så går eg gjennom regnet.

Så går eg gjennom vinden.

 

Heilt til all naturen

og heile verda

fell til ro.

(ABM 08.09.2018)

                                       
                                                                               

Tidleg morgon ved havet

Fiskarane kom

nettopp inn

med fangsten.

 

I dag er dei her.

 

Ein annan morgon

er dei borte.

 

Då er det berre

dei varme

vindane

og dei blå

fargane

langs strendene

ved havet.

(ABM 16.01.2011)

                                                                                 
                                                                                

Den kvite og svarte draumen

I mørke natta drøymde eg

i kvitt og svart.

 

Fæle bilde, vonde ord

kom fram

frå langt der inne.

Alt i kvitt og svart.

Det skremde meg og

gjorde vondt.

 

Ljosglimt, bomber og

granatar, brannar

folk som skrik.

Alt i kvitt og svart og

utan lyd.

 

Eg vakna i all skrekk og

gru. 

 

Heldigvis så sovna eg

så smått om senn.

Og stille bris

frå fjorden min

kom fram langt inne

i meg sjølv.

 

Med småe bølgjer

kringom båten.

 

Men også no var

draumen min så

skremeleg i

kvitt og svart.

(ABM 30.08.2018)

 

Ord i dag 29.08.2018

Eg eig ikkje tida.

Eg låner berre

eit lite sekund.

 

Eg eig ikkje jorda.

Eg låner berre ein liten bit.

 

Eg eig ikkje deg, min kjære.

Berre ei lita stund,

er me saman

her på jorda,

du og eg.

 

Alt som me låner,

må me ta oss i vare

og gleda oss over,

kvar einaste dag.

 

Alt som me låner

skal me gje vidare snart.

Til dei som kjem etter.

 

Eg lurer litt på i dag,

-med all redsel og gru

rundtomkring-

om dette er noko me greier.

(ABM 29.08.18)