Fuglane syng ikkje meir

Korleis kan eg syngja

når fuglen min er stum

Han song for meg kvar morgon,

kvar vår og sommarstund.

Han var min barn- og ungdom

og alltid var han her.

Han song for meg frå livet,

og livet det var her.

No syng du ikkje meir,

kjær vene fuglen min.

Du song i morgongryet

mens bombene flaug inn.

Du song for meg den våren,

den siste som var gitt,

til bomba stogga songen din

i epletreet ditt.

No syng eg ikkje meire,

for fuglen min er stum.

(ABM 1979)