Draumen og dei framande landa

Dette er historia

om Karl Martin og eg.

Me dikta og malte om

dei framande landa.

Bakom der ein stad

er dei.

Det veit me.

Karl Martin er 8 år,

og eg er 64.

(Mars 2008  KM/ABM)

Det gamle klyngetunet

Det gamle klyngetunet var bygd inni  ei bygdeborg frå 400-talet. Klyngetunet vart avvikla på 1890-talet i samband med utskifting av fellesgarden til eigne gardar.

Åra går

Stå no opp

til ein ny dag.

Sommarljos

over fjella.

Tåkedisen

løyser seg.

Det hastar med

slåttonna.

Skunda – Skunda

Stå no opp

til ein ny dag.

Jakta på bjørnen

som slo sauen.

Skunda – Skunda

Stå no opp

til ein ny dag.

Høyrer

våpengny

i Hestagåtå.

Finn fram

sverdet og øksa

til me veit

kven dei er.

Skunda – Skunda 

(ABM 1965)

No lurte eg deg.

 Eg smiler til deg

du inste i meg sjølv

I morgon stiller eg ut

bilde og dikt

som du har sendt meg.

Det rekna du ikkje med.

No kan du ha det

så godt.

Eg deler nokre bilde

og dikt

med ein del andre folk.

Og så fortel eg dei

om deg.

At du så lenge eg hugsar

var der inne i meg.

La fram bilde med ord på.

Så lenge eg hugsar.

Gjev du deg no

når eg har avslørt deg.

Kanskje får eg fred og ro

frå deg som utan

varsel har sendt

bilde og dikt -

står heilt klart

 inne i meg.

Eg må skriva dei ned

og mala i full fart.

Elles blir dei borte. 

(ABM 29.08.14)

Guten og det raude naustet

Det er eit naust

ein stad

langs strendene.

Om vinteren

er det kaldt og

 audsleg.

Kanskje måsane

varmar seg i

fjørene

til kvarandre.

Om våren

er det yrande

liv.

Kanskje ein

fugl

på nausttaket.

Om sommaren

er det varmt

og nært.

Kanskje blir

badegjestane

verande

heile natta.

Om hausten

er det fargar

og hustrig.

Kanskje ligg

guten

og ser på fisken

som vaker

før han sym

 mot

djupet og

 vinteren.

Kanskje må me

alle vaka

og trekkja litt

luft

før me sym

ned til

dei store

djupnene. 

(ABM okt. 2012)

Det er morgon etter den første frostnatta

Dei første

frostnettene

med snø i fjella.

Vinteren vert nok

mørk og lang.

Heldigvis ser eg

den lyse stripa

over himmelen

som teiknar den

nye våren. 

(ABM   03.03.07) 

Skuldrane senkar seg

Han kom springande

og fortalde at

dei hadde vunne

slaget ved Maraton.

Skuldrane senkar seg.

Ho fortalde at

operasjonen var

vellukka.

Skuldrane senkar seg.

Dei fortlade at

folk tek til vitet no.

Skuldrane senkar seg.

Dei fortalde at ingen

ville gjera nokon

vondt lenger.

Skuldrane senkar seg.

(ABM 25.08.2014)

Ei enkel bøn i kvardagen

I går ringde

Karl Martin til meg.

Han er snart 14 år.

-Besten. Eg er sjuk.

Kan du kjøpa eit

pizzastykke, ei

pakke med chips og ei

colaflaske til meg.

Eg handla inn og

kjørte bort til han

med det.

Han hadde feber.

-Tusen takk Besten,

sa han.

Må alle gudane

halda handa si

over alle dei som

ikkje har ein besten

som kan hjelpa dei

når dei har det ille og

har vonde dagar. 

(ABM 31.08.2013)

Frå hesten og plogen til internett

Eg hugsar bildet

som mor mi tok då eg var 10 år.

Bror min heldt hesten.

Far min styrte plogen,

og eg heldt taumane.

Det var om hausten 1954

og potetene skulle opp.

Dette bildet.

Fortel om forandringane

i 40 år

til internett.

Frå eg var 10 år

til eg var 50 år.

Så lenge og

så fort.

Frå hesten og plogen

til internett og

reiser ut i

himmelrommet.

Men alltid er åkeren

skogen liene sjøen

og havet

inni meg. 

(ABM 1994)

Når havet voggar båten din

Når havet voggar båten din

-brusande brenning og våg-

Og seine kvelden stundar på.

La ankeret går.

Hivhoi, hivhå.

Me finn oss ei hamn

bak brusande bølgjer blå.

Når havet voggar båten din

-gufsande austavind grå-

I ruskever og fingangsver

du putra til og frå.

Hivhoi, hivhå.

Me finn oss ei hamn

bak brusande bølgjer blå.

Når havet voggar båten din

-kviskrande solgang og bris-

Bak molo i så lun ein famn

når austavind ris.

Hivhoi, hivhå.

Me finn oss ei hamn

bak brusande bølgjer blå.

Når havet voggar båten din

-undrande vakker og god-

Og sola i havet kveldar seg

og syng oss stilt til ro.

Hivhoi, hivhå.

Me finn oss ei hamn

bak brusande bølgjer blå. 

(ABM 16.01.85)

Det er alltid noko med lyset og det mørke havet

Sjølv i dei solfylte

dagane og

Oster gjekk forbi

på fjorden,

og alle var snille

med kvarandre,

var det likevel

bilde bak bilde

som skremde meg

om dagane

og i dei lange nettene. 

(ABM 01.01.06)

Den nye hausten

Det er haust og kalde ljoset no

sildrar på Hardangerfjord.

Gje meg ei strand so varm og god.

Der vil eg sitja stille i ro

og tenkja på denne urolege jord.

Gje meg ein tone frå fjorden blå

Lia og fjorden er meg så nær.

Gje meg ein tone, la bølgjene slå.

Djupt inni skuggen av strendene då.

Gje meg ein tone frå fjorden i kveld. 

(ABM 20.08.2014)

Augo dine og dei lyse sommarnettene

Augo dine

blei fjerne

og eg såg på noko

langt inne i meg sjølv.

Var det dei lyse

sommarnettene

eller var det viktige ting.

Våre tilmålte sekund

var snart omme.

Tell me something,

you said.

Og eg sat der heilt stum. 

(ABM 1990)

Robåten og verkstaden

Lyset

ramma

barndomsstranda

inn.

Sjå robåten

til onkelen min

ligg der til venstre.

Og bakom bildet

ligg verkstaden

til Alberten.

Der laga eg og

kameraten min

mange ting.

Lenger borte ligg

verkstaden til onklane

mine.

Med farlege maskiner

og god lukt. 

                                                                         (ABM 2001)

Vegen ut og vegen heim att

Alt har sin ende.

Den vide verda t.d.

tok slutt.

Og eg reiste heim att.

Fjordane var

grunnare

og trongare

enn eg trudde.

Fjella var lågare

og øyane var ikkje

så langt ute.

Liene var ikkje

så grøne heller.

Og båtane var ikkje

dei same.

Men folket var

seg sjølv lik.

Dei såg på meg

og sa ingenting. 

(ABM 2000)

Livet går sin gang

1984 – 2009     

Tida kjem og går

når du minst ventar det

Graset gror denne våren også.

Eg ser det nok.

Men høyrer det ikkje lenger.

Eg er 25 år eldre

enn i 1984.

Då fortalde eg om

barna mine

og livet deira.

I 2004 fortel eg om

barnebarna mine.

Og om livet deira.

Graset gror enno

ein gong.

Inni der finn du alt.

Frå den fargeskimrande

fivrelda

til det fælslege

Alt høyrer med når

me stemmer i.

Stemmer kabareten i. 

(ABM 01.07.09)

Som alle stader

What do you mean with

Folks at the oakes?

spurde eg i den skotske baren

Dei fortalde og

fortalde.

Eg skjøna at

det var

noko om

The Highlands,

den lange historia

og dei ville liene.

Eg tenkte med meg sjølv

at det er

vel det då.

I Skotland også. 

(ABM 1995)

Åra går

Stå no opp

til ein ny dag.

Sommarljos

over fjella.

Tåkedisen

løyser seg.

Det hastar med

slåttonna.

Skunda – Skunda

Stå no opp

til ein ny dag.

Jakta på bjørnen

som slo sauen.

Skunda – Skunda

Stå no opp

til ein ny dag.

Høyrer

våpengny

i Hestagåtå.

Finn fram

sverdet og øksa

til me veit

kven dei er.

Skunda – Skunda

 (ABM 1965)

Å vera liten og reisa med ferjer

Store spennande båtar

med tusen millionar ting

å sjå og ta på.

Du vår grind til verda.

Vårt barndoms grenseland

me var prisgitt på veg

til bestemmelsane.

Du og eg og alle dei

 andre

som me kjende.

(ABM 1983)

Hinsides alt tenkeleg

I fleire dagar har

den inste i meg

starta opp med:

Historia fortel

at menneske

som trur dei trur

på noko kan gjera

ting hinsides

alt tenkeleg.

Som døme

kan eg nemna,

seier den inste.

Kan eg ikkje få

sleppa no,

seier eg.

Eg orkar ikkje

alt det grufulle,

seier eg

og skuvar

den inste unna.

Eg gjev meg ikkje,

seier den inste.

Og til slutt

høyrer eg på

for å få fred.

Det grufulle

og det heroiske.

Kva som er kva

veit ikkje eg.

 (ABM 12.08.2014)

Til dømes Havråtunet

Tidleg vårmorgon

i det gamle tunet.

Stilt og stussleg.

Når me såg

det gyldne ljoset

bakom fjella,

fyrte me i omnen

og laga oss mat.

Og så starta

den lange arbeidsdagen.

Er dette historia

om deg og meg

og alle dei andre

i dette landet.

Eller

gløymde eg noko no? 

(ABM 15.01.07)