Ville menn leikar med atombombene sine, tenkte eg

 

På forrige side på GalleriABM la eg inn eit dikt i samband med at folk som arbeider med å nei til atomvåpen fekk fredsprisen. Bildet eg malte til det diktetser du her. Så fann eg fram eit dikt eg laga i 1983 som eg kalla: "Ville menn leikar med atombombene sine, tenkte eg." Det forunderlege og nifse er at det framleis er ville menn som leikar med atombombene sine. Arme menneske. 

 

 

I går gjekk eg i motatomvåpentog.

Fremst var parolen:

USA-SOVJET STOPP ATOMOPPRUSTNINGA. 

Gjennom heile marsjen gjekk ei

lita jente og heldt i eine parolestonga.

Jenta hette Anneli og var snart fire år. 

Ho hadde blå regnjakke

og hue med Kandahar på.

Og så hadde ho tindrande auge

og ho fortalde heile tida om

viktige ting i livet sitt.

 

Ho fortalde og fortalde,

om dokkene sine, om bilar og om å fiska

med pappa, og om i morgon når ho

skulle leika i sandkassen. 

Og så var det ein som heitte Vesle-Øystein

og ein som heitte Store-Øystein. 

Ho hadde blå gummistøvlar og små fingrar.

 

Eg gjekk rett bakom henne.

(ABM 1983)