Om Afghanistan. Kva tenkjer du når du les dette?

I går var eg på avslutning

for tiendeklassingane.

Dei gledde oss alle med

spel, song og dans.

Så fekk dei vitnemåla sine.

 

Mens eg sat der,

kom eg til å tenkja på

granatepla i Afghanistan

dei beste granatepla i heile verda

i skråningane rundt Kandahar

strålande blomeprakt

om våren

og glade menneske

som plukka epla om hausten

så kom krigane

og no er granateplehagane fulle av

bomber og granatar.

 

Tenk om, tenkte eg.

 

(ABM  19.06.09)

Biblioteket mitt

Biblioteket mitt har

mange rom.

 

Bøker for det eine

og bøker for det andre.

 

Opphavet mitt

og den lange historia.

 

Kunnskapar om

mange ting

uroa i meg når eg

ikkje veit kven eg er.

 

Gleda over når eg

finn svara eller berre

anar dei

langt der bak for

generasjonar sidan.

kjenslene mine og

gleda over ein

ørliten gul løvetann

tidleg om våren.

 

Ein klok mann skreiv

når eit menneske døyr

går eit heilt bibliotek

opp i flammar.

 

(ABM 21.10.2014)

Skagastølstindane

Eg var liten gut

i fjerde klasse.

Stort kart på veggen.

Noregskart.

Og læraren sa

her er Skagastølstindane.

 

Med ein gong

det vakraste ordet

eg hadde høyrt.

 

Tenk om eg ein gong

kan gå opp på

Skagastølstindane.

 

Det vakraste ordet

og draumen min.

 

(ABM 20.10.2014)

Ut i lyset

 

Gje meg dei mørkaste

skuggane i kveld.

Lat meg få gøyma

meg der.

 

Alt som er vondt

og alt som er vanskeleg

er ikkje her.

 

Du lurer deg sjølv

min gode venn.

Gå ut i lyset med meg.

Sjå angsten i augene

litt om senn.

 

Kanskje vert lyset

litt lysare då

og sjøen skimrar

så blå.

 

(ABM 17.10.2014)

å forstå seg sjøl

eg er overmodig

i dag

eg forstår meg sjøl

seier eg

                       

men så er det

noko som gneg

uroar meg

legg inn ein

ørliten tvil

kallar du det

å sjå deg omkring

og blinka med

augene

 

kallar du det

å forstå seg sjøl

spør du meg

 

då tenkjer eg meg om

den inste i meg sjøl

peikar etter meg

og seier at eg er

einfoldig og enkel

det er nok litt meir

komplisert

seier den inste

 

det er det store

puslespelet

å forstå seg sjøl

(ABM 15.10.2014)

den siste sida

eg trudde svaret stod

på den siste sida

så eg las side etter side

 

hjelpe meg

tenkte eg

 

eg forstod i grunnen

ingen ting

av det som stod

i boka.

 

endeleg kom eg

til den siste sida

 

abra kadabra

stod det der

 

(ABM 14.10.2014)

Me gjekk før dansen var slutt

Når bandet spelar

when the saints go marching in

og livet er midt mellom

hendene våre.

Då går me.

 

For di me er redde for

dagen i morgon.

Difor går me nå

med rytme i blues og

kroppane våre.

 

Trompetsoloen skingrar.

 

(ABM 1986)

Mørke kan vera ein god ting

Den eine kvelden i året -

eller kanskje kvart femte –

når fløyelsvarmt haustmørke

og du ligg innmed berga i båten din

alt det stille og mjuke

tislar og taslar

legg seg til ro rundt deg

lever i deg

gjer deg innovervend og egoistisk

som når du elskar med den

du kan elska

deg sjølv saman med.

 

Likevel lengtar eg etter denne stunda

desse totale sekund.

 

Etterpå kan du leva

med alle dei andre. 

(ABM 1983)

Tidleg morgon ved havet

Fiskarane kom

inn med fangsten.

I dag er dei her.

Ein annan morgon

er dei borte.

 

Då er det berre

dei varme vindane

og dei blå fargane

langs strendene ved havet.

 

(ABM 16.01.11)

 

 

 

Også dei raude rosene venta på deg

 Til Marion 28.11.90 kl 1500.

 

I telefonen sa dei

at du var ei jente.

Mørk og liten

og likna på Anneli.

 

Eg sat etterpå

og tenkte at

rosene i hagen vår

blømer ennå.

Kanskje venta dei

på deg

 

Nå kan gjerne

 frostnettene koma.

Me skal utstå dei

denne vinteren også.

 

Så kjem våren

og sommaren,

og du skal snart

stabba omkring

og sitja på fanget mitt.

Og eg skal fortelja deg

alle eventyra

i heile verda.

 

(ABM 1990)

Eldreomsorg

Eg lagar eit hus med stove og kjøkenkrok

Eit rom med ei seng i og eit kontor.

Der kan eg skriva og mala

og sjå utover fjell og fjord

 

Eg tar meg fram i huset med

stav og krykkje og rullestol.

 

I nabohuset bur min gode venn.

Me hjelper kvarandre litt om senn.

 

Der kan eg bu i fred og ro

kan henda frå eg er sytti

til eg er nittito.

 

(ABM 09.10.2014)

Som du ropar i ørkenen får du svar

 

Krigen går vidare

den tolvte dagen,

seier dei i fjernsynet.

 

Det er visst ingen

sommarfuglar att

i ørkenen.

Larveføtene har

valsa ned blomane.

 

Alle ropar etter

sommarfuglen.

Men han må ha reist

langt bort

frå krigen

 og heile greia.

 

(ABM 1987)

Tida og den kalde bjørka

Tida flyt omkring.

Bjørka luter

inn mot den

kalde vinterhimmelen.

 

Kanskje var dette

den frie stunda mi.

Du fortalde meg

mange ting

som eg ikkje

visste frå før.

 

Etterpå gjekk

eg ut

og ringde

til deg.

 

(ABM 1989)

Gammal lærdom

Alle de som kan lesa

og skriva og høyra og sjå

må lytta til gamle Abe:

«Av og til kan

du lura alle,

og nokon menneske

kan du lura

heile tida.

Men du kan ikkje

lura alle menneske

heile tida.»

 

Etterpå kan du

grunna på dette

og tenkja deg om

ein augneblink.

 

(ABM 06.10.2014)

me gløymer historia

 

verda er seg sjølv lik

den eine dagen og den andre

 

menneska er med på ferda

dei er seg sjølv lik

dei grusomme og dei praktfulle

 

slik var det til alle tider

menneska gløymer historia si

og gjer det same om att og om att

 

me burde alltid hugsa på at

historia er ikkje berre noko

som ligg bak oss

historia er også noko som

følgjer oss

 

(ABM 05.10.2014)

Når du trur du har kjøpt alt, prøver du å få det som er gratis

Eg gjekk over strendene

for å fanga dei

siste solstrålane

om hausten.

 

Eg fanga og eg fanga,

men eg greidde ikkje

halda på dei.

 

Så eg måtte gå tomhendt

heim att.

 

(ABM 1974)

forteljinga vår

finn meg eit punkt i historia mi

som eg stundom kan leita litt i

til dømes ei nausttuft på Rommetveit strand

 

for tusen år sidan stod dei der

min ven som eg hadde så kjær

ved naustet og skulle ha krigsbåten ut

 

frå Fjellgardane, Grov og Rommetveit

og alle folka som eg kjenner til og veit

ved båten nedi stranda der

 

for bålet brenn på Tysnes nut

og alle menneske må ut

ta med deg alle tinga som du skal

 

ned til leidangsbåten vår

når krigstilstanden rår

og fargar havet raudt i morgonsol

 

så står me der rundt hovding stor

barn og sysken far og mor

han ellar kven som skal om bord

 

krigaren får med seg mat og kle

det han treng å leva med

ti pilar får han ut og attpå fire spjut

 

slip nå øksa kvass og fin

ver du lett på foten din

når du skal ut mot fiend mann

 

eg står her bak og undrar meg

og finn eit ord til deg

at du må leita om dei til du finn

 

kva trur du at dei tenkte på

han guten der på femten år

eller mor hans som går einsam heim

 

er stova kald og gufsen nå

når vind og regn står på

og faren vår er rorskar nummer ni

 

slik står me her ved tufta du og eg

eg undrar meg i lag med deg

historia vår er lang og så

uendeleg kort og brå

 

så liknar me saman før og nå

saman kan me betre sjå

på livet vårt og den lange historia då

 

gje meg ein tone frå fjorden blå

lia og fjorden er meg så nær.

gje meg ein tone, la bølgjene slå.

djupt inni skuggen av strendene då.

gje meg ein tone frå fjorden i kveld.

 

(ABM 03.10.2014)