Det skumrar over
fjorden vår
når kvelden
går mot natt.
Me finn oss ly
i heimen då
til ljoset det kjem
sakte att.
Stundom er eg
motlaus,
trøytt og lei.
Du gjev meg
handa då.
Det ljosnar
inni meg på ny.
Gje meg tonen
frå fjorden blå.
Lia og fjorden
er nære meg nå.
(ABM
12.01.2017)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar