Draumen min

I dag tek eg med eit dikt frå 1978. Ein mørk, våt og kald novemberdag.

 

Vinteren er lang.

Regnbygene mange.

Natta er svart.

Og kulden er nær.

 

Alt dette, kjære.

 

Men draumen er

ljoset om morgonen

sola skin om kvelden

skinande solblank sjø

varmen i lufta.

 

Difor toler eg det, kjære.

Denne vinteren også.

 

(ABM 03.12.1978)

Eigentleg

Verda er den same. Eg tenkte på dette diktet frå 1988 når eg har sett på nyhendemeldingar i det siste.

 

Eigentleg er det

eg og du.

Så er det

eg og du

og dei andre.

Og så er det

eigentleg

ikkje fleire.

 

Me er

gode og glade

og tykkjer vel

om kvarandre.

Eigentleg.

 

Heilt til eg ser på

Dagsrevyen

på fjernsynet.

Då vil

du og dei andre

gjera meg vondt

og det som er verre.

Eigentleg.

 

Og eg lurer på

kva eg vil gjera

med deg og dei andre.

Eigentleg.

 

(ABM 8.11.1988)

det er kulde og is i vente

 

 på skulen lærer me

å vera snille

og gode

humane og

gudfryktige

ta vare på kvarandre

og hjelpa

 

på skulen henta

politiet ei jente

ho var ni år

ho hadde budd

i Noreg så lenge

ho kunne hugsa

så lenge vennene

kunne hugsa

 

så kom dei ein dag

på skulen

styresmaktene

og henta ho

 

ho er ni år

og pulten hennar

står tom

med ei rose som pyntar

 

ho er ni år og

styresmaktene

sender ho til

 

eit land

 

som er framandt

og ho er redd

 

eg er redd

det er kulde og

 

 

 

 

 

regn og

snø i vente

i landet vårt

 

(ABM 24.11.2014)

 

 

 

Det er framgong å spora

Det er liljekonvallarpå marka.

Dei ser på meg

og smiler.

 

Vår

og lengre dagar.

 

Akkurat no er

hausten på

det mørkaste.

Eg hustrar og frys.

 

Men då strekkjer

eg meg

innover i meg sjølv

og tenkjer

at det er

framgong å spora.

 

(ABM 14.11.2014)

Fantasifiguren min

Eg hadde vore og fiska.

Då møtte eg

ein fantasifigur.

 

Bortanfor.

 

Han såg på meg

med det eine auga.

-Hjelp, sa eg.

Kven er du?

-Eg er den

motsette av deg?

Eg følgjer deg

heile tida.

 

-Kan du visa meg?

 

Då gjekk han

baklengs

rett ut i sjøen

og blei borte.

 

(ABM 11.11.2014)

Stundom eller av og til

 

 

Alle ting skjer

stundom

eller av og til.

Dei har skjedd før

dei skjer no

og dei vil skje

i framtida.

 

Det dei tenkte på

trudde på

og snakka med

kvarandre om.

 

Det viktige

vart lagra

og fortalt

frå generasjon

til generasjon.

Det var berre slik,

sa dei.

 

Den lange kunnskapen

som speglar

det viktige

og det kjem

opp frå det inste i oss

utan at me veit kvifor.

 

(ABM 07.11.2014)

grava

nett her stod dei

for to tusen og

tjuetre år sidan

 

alle i bygda her

dronninga deira

var død

og skulle

leggjast i haug

 

kald vind og regn

langsmed

langenuen

 

uro i den store

flokken

gråt og bøner 

i ord

 

kva no

 

(ABM 06.11.2014)

Den uventa gjesten

I dag vil eg

hjelpa deg

utan vilkår.

-Kva kan eg

gjera for deg i dag?

-Kva skal du ha for det?

-Ingenting.

 

Me vaskar opp

steller og ordnar

med ymse ting.

 

Etterpå sit me

i kvar vår stol

og gjer ingen ting.

 

(ABM 05.11.2014)

 

Skalldyra lever

Skalldyra lever

sutalaust

frå år til år.

 

Dei ligg nedpå botnen

og ventar på nokon

som dei kan gripa

med klørne sine.

Hei, hei, seier dei

og puttar han imunnen.

 

Eg kjenner slike

skalldyr

som ventar på at eg

skal koma forbi.

Så grip dei meg

og syg det beste

utor meg.

 

Etterpå slepper

dei meg

og eg går tomhendt heim.

 

(04.11.2014)