Julehelsing

                         

No stundar det til jul igjen.

Desember kald og grå.                                

Me sender deg min kjære venn

eit kort med bilde på.

 

Me ynskjer deg ei god og signa jul.                              Med helsing   

Med gåver, kaker og litt ekstra til dei små.

Med høge stjerner, månen ny og gul.                       Atle Bjørn og Ragnhild

Og så det signa nye året då.

 

Då kan me starta om og tenkja litt på ny.                         God jul

Eit skifte mot det betre får me tru.

For deg og meg                                                     Godt nytt år

og alle dei som ikkje finn seg ly.

I dette nye året

kan me dela litt av redsla deira

eg og du-

(ABM 09.12.2014)

Draumen min

I dag tek eg med eit dikt frå 1978. Ein mørk, våt og kald novemberdag.

 

Vinteren er lang.

Regnbygene mange.

Natta er svart.

Og kulden er nær.

 

Alt dette, kjære.

 

Men draumen er

ljoset om morgonen

sola skin om kvelden

skinande solblank sjø

varmen i lufta.

 

Difor toler eg det, kjære.

Denne vinteren også.

 

(ABM 03.12.1978)

Eigentleg

Verda er den same. Eg tenkte på dette diktet frå 1988 når eg har sett på nyhendemeldingar i det siste.

 

Eigentleg er det

eg og du.

Så er det

eg og du

og dei andre.

Og så er det

eigentleg

ikkje fleire.

 

Me er

gode og glade

og tykkjer vel

om kvarandre.

Eigentleg.

 

Heilt til eg ser på

Dagsrevyen

på fjernsynet.

Då vil

du og dei andre

gjera meg vondt

og det som er verre.

Eigentleg.

 

Og eg lurer på

kva eg vil gjera

med deg og dei andre.

Eigentleg.

 

(ABM 8.11.1988)

det er kulde og is i vente

 

 på skulen lærer me

å vera snille

og gode

humane og

gudfryktige

ta vare på kvarandre

og hjelpa

 

på skulen henta

politiet ei jente

ho var ni år

ho hadde budd

i Noreg så lenge

ho kunne hugsa

så lenge vennene

kunne hugsa

 

så kom dei ein dag

på skulen

styresmaktene

og henta ho

 

ho er ni år

og pulten hennar

står tom

med ei rose som pyntar

 

ho er ni år og

styresmaktene

sender ho til

 

eit land

 

som er framandt

og ho er redd

 

eg er redd

det er kulde og

 

 

 

 

 

regn og

snø i vente

i landet vårt

 

(ABM 24.11.2014)

 

 

 

Det er framgong å spora

Det er liljekonvallarpå marka.

Dei ser på meg

og smiler.

 

Vår

og lengre dagar.

 

Akkurat no er

hausten på

det mørkaste.

Eg hustrar og frys.

 

Men då strekkjer

eg meg

innover i meg sjølv

og tenkjer

at det er

framgong å spora.

 

(ABM 14.11.2014)

Fantasifiguren min

Eg hadde vore og fiska.

Då møtte eg

ein fantasifigur.

 

Bortanfor.

 

Han såg på meg

med det eine auga.

-Hjelp, sa eg.

Kven er du?

-Eg er den

motsette av deg?

Eg følgjer deg

heile tida.

 

-Kan du visa meg?

 

Då gjekk han

baklengs

rett ut i sjøen

og blei borte.

 

(ABM 11.11.2014)

Stundom eller av og til

 

 

Alle ting skjer

stundom

eller av og til.

Dei har skjedd før

dei skjer no

og dei vil skje

i framtida.

 

Det dei tenkte på

trudde på

og snakka med

kvarandre om.

 

Det viktige

vart lagra

og fortalt

frå generasjon

til generasjon.

Det var berre slik,

sa dei.

 

Den lange kunnskapen

som speglar

det viktige

og det kjem

opp frå det inste i oss

utan at me veit kvifor.

 

(ABM 07.11.2014)

grava

nett her stod dei

for to tusen og

tjuetre år sidan

 

alle i bygda her

dronninga deira

var død

og skulle

leggjast i haug

 

kald vind og regn

langsmed

langenuen

 

uro i den store

flokken

gråt og bøner 

i ord

 

kva no

 

(ABM 06.11.2014)

Den uventa gjesten

I dag vil eg

hjelpa deg

utan vilkår.

-Kva kan eg

gjera for deg i dag?

-Kva skal du ha for det?

-Ingenting.

 

Me vaskar opp

steller og ordnar

med ymse ting.

 

Etterpå sit me

i kvar vår stol

og gjer ingen ting.

 

(ABM 05.11.2014)

 

Skalldyra lever

Skalldyra lever

sutalaust

frå år til år.

 

Dei ligg nedpå botnen

og ventar på nokon

som dei kan gripa

med klørne sine.

Hei, hei, seier dei

og puttar han imunnen.

 

Eg kjenner slike

skalldyr

som ventar på at eg

skal koma forbi.

Så grip dei meg

og syg det beste

utor meg.

 

Etterpå slepper

dei meg

og eg går tomhendt heim.

 

(04.11.2014)

Om Afghanistan. Kva tenkjer du når du les dette?

I går var eg på avslutning

for tiendeklassingane.

Dei gledde oss alle med

spel, song og dans.

Så fekk dei vitnemåla sine.

 

Mens eg sat der,

kom eg til å tenkja på

granatepla i Afghanistan

dei beste granatepla i heile verda

i skråningane rundt Kandahar

strålande blomeprakt

om våren

og glade menneske

som plukka epla om hausten

så kom krigane

og no er granateplehagane fulle av

bomber og granatar.

 

Tenk om, tenkte eg.

 

(ABM  19.06.09)

Biblioteket mitt

Biblioteket mitt har

mange rom.

 

Bøker for det eine

og bøker for det andre.

 

Opphavet mitt

og den lange historia.

 

Kunnskapar om

mange ting

uroa i meg når eg

ikkje veit kven eg er.

 

Gleda over når eg

finn svara eller berre

anar dei

langt der bak for

generasjonar sidan.

kjenslene mine og

gleda over ein

ørliten gul løvetann

tidleg om våren.

 

Ein klok mann skreiv

når eit menneske døyr

går eit heilt bibliotek

opp i flammar.

 

(ABM 21.10.2014)

Skagastølstindane

Eg var liten gut

i fjerde klasse.

Stort kart på veggen.

Noregskart.

Og læraren sa

her er Skagastølstindane.

 

Med ein gong

det vakraste ordet

eg hadde høyrt.

 

Tenk om eg ein gong

kan gå opp på

Skagastølstindane.

 

Det vakraste ordet

og draumen min.

 

(ABM 20.10.2014)

Ut i lyset

 

Gje meg dei mørkaste

skuggane i kveld.

Lat meg få gøyma

meg der.

 

Alt som er vondt

og alt som er vanskeleg

er ikkje her.

 

Du lurer deg sjølv

min gode venn.

Gå ut i lyset med meg.

Sjå angsten i augene

litt om senn.

 

Kanskje vert lyset

litt lysare då

og sjøen skimrar

så blå.

 

(ABM 17.10.2014)

å forstå seg sjøl

eg er overmodig

i dag

eg forstår meg sjøl

seier eg

                       

men så er det

noko som gneg

uroar meg

legg inn ein

ørliten tvil

kallar du det

å sjå deg omkring

og blinka med

augene

 

kallar du det

å forstå seg sjøl

spør du meg

 

då tenkjer eg meg om

den inste i meg sjøl

peikar etter meg

og seier at eg er

einfoldig og enkel

det er nok litt meir

komplisert

seier den inste

 

det er det store

puslespelet

å forstå seg sjøl

(ABM 15.10.2014)

den siste sida

eg trudde svaret stod

på den siste sida

så eg las side etter side

 

hjelpe meg

tenkte eg

 

eg forstod i grunnen

ingen ting

av det som stod

i boka.

 

endeleg kom eg

til den siste sida

 

abra kadabra

stod det der

 

(ABM 14.10.2014)