Karl Martin, Oliver og Besten

Me laga eit bilde

saman.

Oliver malte

 tre og sjø.

Karl Martin båtar,

 naust og bilar,

og Besten malte

eit stort hus

og eit kjempedigert

fjell.

Oliver var tre år,

Karl Martin ni og eit halvt,

og Besten var nesten

 sekstifem år.

Mens me malte,

snakka me om

mange ting.

Sjå fisken der.

Bilane kjem i fin fart.

Skal eg mala dei som

bur i huset, Besten?

Ei lita hending i livet

mens dagane elles er

fulle av mange ting.

(ABM 25.05.09)

Hausten og den nye våren

Dei første

frostnettene.

Den klare

morgonlufta

og dei

 flammande

 fargane.

Forandring

sa dei

mot vinteren.

Men eg ser berre

den nye våren

i det klare

kalde lyset

og i det

gulbrune

gnistrande

lauvet

 på bjørketrea.

(ABM 1995)

Kanskje når du kjem attende

                                                                                                                                    Det er rim

på stråa

langs strendene.

Båten ligg

på land.

Hausten og den

stille tida

med frost inni.

Det er ikkje

godt å vita

kvar sommaren

og den gode

varmen er.

Kanskje har du

den lyse

sommarmorgonen

med deg attende

når du kjem.

(ABM 1984)

det var berre ein tanke trudde eg

eg hadde vore sjuk

lenge

av og til tenkte eg

på det underlege

å få sitja her

langt inne i fjellet.

på nett denne

steinen

attmed den høge

varden

sjå utover vatnet

dei lange liene

og dei høge

fjelltoppane

forunderleg og

umogleg tenkte eg

den lange tida

og så sit eg her

varden og

det store fjellet

lenge

heilt still

slik er

livet stundom

det strekkjer seg

ut over og forbi

det du tenkte

(ABM 16.09.11)

Barndommens rike 2

I går kopierte eg feil dikt til dette bildet, No kjem det opprinnelege. Eg har ikkje skrive årstal og dato på dette bildet, men eg trur eg dikta og malte det før 1990.

1. Lat att døra når du går

den grå slitne

som har verna oss i alle desse åra.

2. No er døra open

 knirkar og sleng i vinden

tida gjekk forbi

3. Slik var det

den grå store steinen

bak huset

er den same

litt meir blanksliten kanskje

på den eine sida

der me leika.

(ABM før 1990)

Det er berre slik, sa me

Dei grå dagane

og dei lyse dagane

skifter.

Endåtil

når fjella og skogane

er mørke.

Kan himmelen skina

i dei klaraste fargane.

(ABM 1999)

Det var ein gong - er slutt no

Dra gardinene for

når du går.

No er eg

ferdig med det

gamle karrige landet.

Og landet

bakom det strålande

lyset

fann eg aldri.

Eg trur eg får klara

meg

med det eg har

inntil vidare.

Men draumane

vil ikkje sleppa

taket i meg.

(ABM 15.02.08)

I draumen min

I draumen min

frå barndommens rike

var fjorden blå.

Fjella og himmelen

tona bakover

i alle slags  blåe fargar.

Men båtane var alltid kvite.

Dei for forbi.

Og så kom det nye.

Det var ingen vond draum.

(ABM 2009)