Første januar 2023

Etter regn og uver i går

strålar sola

over fjella i dag.

Tenk om det nye året

kan gje glede

og håp til alle dei

som er kua, redde

og undertrykte.

Slik tenkjer eg

om det nye året.

Kvart einaste år.

Eg håpar på det

heilt inne i

det inste i meg sjølv.

(ABM 01.01,2023)

 

det snøa i natt 

i natt snøa det

snøen berre var der

i dag tidleg

lys og still

 

alt har stoppa

eg har god tid

med kaffikoppen

 

ordnar skiene til

og legg ut i

det kvite uendelege

dei lange liene

og fjella som

nesten går i eitt

med himmelen

 

du opplever det berre

av og til

at tomrommet

fornyar deg

og gjev deg

kreftene attende

(ABM 01.02.2012)

Tonen min

Gje meg tonen frå fjorden blå

Lia og fjorden er nære meg nå.

Eg diktar om bølgjer og sjø og strand.

Drøymer meg bort til framande land. 

Gje meg ein tone i kveld.

Frå seglet som

strammar og slår,

og bølgjer som

klukkar og får

båten min trygt

inn til land. 

Der skal eg leggja meg

sakte til kai

og spørja:

-Kvar er eg no? 

Gje meg tonen i kveld

når eg snakkar med deg.

Eg veit du vil sei noko

viktig til meg. 

Gje meg ein tone, la bølgjene slå.

Djupt inni skuggen av strendene då.

Gje meg tonen frå fjorden blå.

(ABM 27.07.2014)

                                 



Det er i grunnen trist viss det går slik.

I 1984 fekk nokre gode vener meg til å laga ei diktsamling. Ho heiter Vi knuser våre bilde 1984.
I den tida var me redde for at jorda som me bur på skulle bli øydelagt. Denne redselen er ikkje mindre i dag, trur eg. Eg snakkar om dette i diktet nedanfor.

1. Vi snakka om dette så mang ein gong
og visste at det ville skje.
I menneska levde dagens song,
og ingenting kom dei ved.

2. Når songane ikkje har tonar meir,
men harde lydlause ord.
Då leikar vi ikkje med auga imot
i ange frå våryr jord.

3. Då leikar det berre vårvind i støv
og kvervlar med det som var mold.
Og natta er lys som ho var det før.
Men jorda er død og gold.

4. I dag kan vi enno snakka om det.
I morgon kanskje for seint.
Reis deg med ein gong og rop det ut
mens tankane dine går beint.

5. Blomane foldar kronblada ut
enno ein gong fram mot vår.
Bøy deg og fang deira fargar då
og spør dei kvar menneska står.

(vi knuser våre bilde 1984 ABM)
Ps. Det sett tone til dette diktet.

                      

Sløkk ljoset før du går

Tenk å vera langt av lei

å sitja litt så lun og fin

på trappa ved Montmartre

å vandra i den gamle by

i Roma og Berlin.

 

Å vera langt der borte-

 

langt av lei

 

på torget i Tasjkent

og vandra rundt i Istanbul

og heilt til Mandalay.

 

Slik tenkjer eg i stolen min

og har no alt eg vil

til dess eg tenkjer reisa meg

då høgg ei smerte til.

 

Eg tenkjer litt på alle dei

i denne vide verd

som smertar mykje meir enn eg

og ikkje har dei heim og mat

og ingen stad å ver.

(ABM 19.01.2018)

Livet ruslar og går

Søndag 16. juni skal eg opna Friluftsfestivalen på Litlabø på Stord. Mange lag og organisasjonar er der og viser fram kva aktivitetar dei kan tilby. Folk får prøva dei ulike tinga.
Eg har blitt oppfordra å lesa diktet nedanfor. Eg laga det i 2014.

 

Litt hjartebank

er god å ha

når hjorten

stig på myra

når fisken bit

på snøret

når skuggane

vert lengre og

natta stundar til

når tankane

er mange og

virrar rundt

om kring

når du og eg

er saman du kjære

venen min.

(ABM 12.09.2014)

Syng for meg

Ei fredfull stund.

 

Eg driv langs berget

med våtdrakt

og dykkarmaske.

 

Blomane i havet

duvar sakte

i den svake straumen.

 

Fiskane dovnar seg

mellom tang og tare.

Og krabbane piler

hit og dit.

 

Ein anna dag.

Ei stormfull strand.

Eg sit på berget.

Og vinden uler.

 

Bølgjene slår

veldige inn.

Og sjøen går kvit

der ute.

 

Songen om det

omskiftelege.

I livet.

Og med meg

og deg.

(ABM 12.05.2019)